Het is een tijdje stil geweest rondom de vrouwen 30+, maar achter de schermen hebben ze niet stil gezeten. Een drukte van belang in de afsluitende transferperiode, een aantal dames weggegaan en nieuwe aanwinsten op het oog. Speelsters die terugkomen van een blessure en die de start moesten laten schieten door een kwetsuur. Ook in de leiding van het team werden concessies gedaan, waardoor het team stuurloos leek aan het begin van dit seizoen. Gelukkig bleek niets minder waar!

Door flexibiliteit van een tweetal speelsters beschikt het team over genoeg speelsters, een interim-coach en interim-trainster. Eindelijk konden de dames dan ook los! Voetbalschoenen konden uit het vet, de scheenbeschermers uit de tas van de kinderen en de trainingskleren onder uit de kast. Na de eerste trainingen bleek het talent tijdens corona niet te zijn vergaan, de lijn die was uitgezet in eerdere seizoenen kon weer opgepakt worden en omhoog gebogen. Zwoegen, zweten en pijn lijden, klaar voor de eerste match-evening.

Op naar Nieuw-Roden, waar 3 slachtof.. ehh.. teams klaar stonden om tegen te strijden. De sv Marum diehards waren er klaar voor! En waar het thuis keurige, nette en zorgende dames lijken, komen er bij het betreden van de grasmat andere oerinstincten naar boven. Wanneer de geur van de pas gemaaide groene zode de neusgaten binnendringt ondergaan deze dames een ware metamorfose... De mouwen worden opgestroopt, de sokken rechtgetrokken, geconcentreerde blikken, woeste blikken, hier en daar een grom, een spuw en een kam die nog even door de haren gehaald wordt. Op naar het strijdtoneel...

Zevenhuizen, vv Westerkwartier en Nieuw-Roden stonden al klaar, een vroege toeschouwer noemde later dat plots al hun hoofden dezelfde kant opdraaiden en er een rommelend geluid klonk. Op de gezichten was ineens lichtelijke angst en paniek te zien, een beeld dat hij niet snel zou vergeten. Het gerommel zwol aan, een vaag beeld van massief geel/zwart werd zichtbaar in de verte. Hoe dichterbij het beeld kwam hoe beter zichtbaar het geheel werd, hoe angstiger de blikken in de ogen van de teams op het veld. De genoemde toeschouwer wist niet hoe hij het hebben moest en was al wat verder achteruitgelopen. Een lange schaduw viel het veld op en.... daar kwamen 11 dartele dames die zin hadden in een avondje ballen.

De eerste wedstrijd was het even wennen, wie staat waar, hoe spelen we ook alweer, welke kant moeten we op? Dit resulteerde in een goal van Zevenhuizen. Dit was olie op het vuur, de koppen stonden gelijk de goede kant op en de vechtlust spatte er vanaf! Diep in de twwede helft scoorde Marum de gelijkmaker, na protesten van de tegenpartij en overleg met de VAR (Vrouwen Aan de Rand van het veld) werd de goal goedgekeurd en het eerste punt was binnen.

Als tweede stond vv Westerkwartier ons op te wachten. Nu de spirit te pakken was begonnen de dames gelijk goed, samen met de spirit lag de bal vlot in het net, aan de kant van vv Westerkwartier wel te verstaan. 1-0 op het scorebord! Maar dit was natuurlijk niet genoeg, de stoomtrein denderde voort en voor het eindsignaal was de tweede treffer ook een feit!

Last bot not least Nieuw Roden, een angstgegner, een team waar we voor uit moesten kijken, berucht, benen die licht begonnen te trillen, oren die begonnen te suizen, buiken die begonnen te rommelen... Oh, dat kwam natuurlijk door het latere tijdstip, nog 1 wedstrijd en dan kwam de heerlijke hapjesschaal in zicht. Dit de dames voor ogen houdende werd er watertandend aan de wedstrijd begonnen. Nieuw Roden speelde hard to get, scoorde zelfs. Maar Marum toonde veerkracht en veerkracht en ja.. veerkracht. De dames van Nieuw Roden bleven de druk opvoeren, maar kwamen er niet door. Marum aasde geduldig op dat ene moment... Een scrimmage voor de goal, een stofwolk op het veld en toen alle mist weer opgetrokken was lag de bal achter de keeper in de goal, de 1-1!!

Na de wedstrijd kwam de reporter van een landelijk dagblad langs deze drieste dames en werd gevraagd om commentaar. Het enige wat eruit kwam was; ‘een gedegen strategie, verder geen commentaar.’ Helaas heeft dit de krant niet gehaald. Met een glimlach om de mond zag de toeschouwer de dames vertrekken, tot het massief geel/zwarte beeld met roffelende noppen verdween in de avondmist.

In de derde helft was het even zoeken, maar achter aan de bar, onder genot van een drankje en een hapjesschotel en zelfs een bitterballenschotel (nog bedankt daarvoor!), zaten de dames bij elkaar en werd er volop gevierd dat er geen wedstrijd verloren was. Een goed uitgangspunt voor de volgende match evening!

De dames waren vol euforie over deze eerste wedstrijdavond, echter was er wel een minpunt. Door omstandigheden bleek de supporters bus niet meegekomen te zijn en misten ze het gejuich en ‘he scheids, dat is hands’ geroep aan de zijkant.

Vandaar deze oproep aan u/jou!! (de dames weten dit niet en graag laten we dit ook een verrassing, Kom vrijdagavond 15 oktober vanaf 19.30 u langs om op ons sportveld om deze drieste dames aan te moedigen, de scheids te manipuleren en mee te doen aan de derde helft. Tot dan (vergeet uw spandoek niet)!