Dit zijn cijfers die bijvoorbeeld een profclub, laten wij zeggen Feyenoord, niet kan laten zien. Beste mensen dit zijn de cijfers van de JO13-2 van SV Marum, een ploeg die het verdient om even in de schijnwerpers gezet te worden.
Elk seizoen is het even spannend als de laatste wedstrijden gespeeld zijn, de indelingstombola gaat weer beginnen, voor elke speler een moment om naar uit te kijken. In welk team kom ik of kom ik wel bij vriendjes in het team, zijn veel gestelde vragen.
Kijkende naar het team van de JO13-2, zoals ie er nu staat, dan kun je de conclusie misschien wel trekken, dat dit geen gemakkelijke opgave zou gaan worden na de indeling. In de eerste plaats omdat er maar liefst 8 spelers zijn die uit de JO11 komen. Waaronder ook de keeper, die nu een goal van bijna twee keer zo groot is, moet zien schoon te houden. Met verdedigers die moeten leren wat buitenspel is en hoe je dit moet regelen onderling en aanvallers die moeten leren juist niet buitenspel te staan. De middenvelders die misschien nog wel meer extra meters moeten maken, om zowel aanval als verdediging te ondersteunen.
Hoe belangrijk zijn dan de jongens die voor hun 2e seizoen in de JO13 spelen, zij zullen hun ergernis moeten parkeren en de nieuwelingen op weg helpen om het seizoen goed door te kunnen komen. Als laatste de trainers en leiders die zo’n team moeten kneden en goed laten draaien, zoals u kan lezen is dit geen sinecure.
Toch is dit goed gelukt tot nu toe, wedstrijd worden gewonnen en uiteraard ook verloren soms, maar de basis is er. De achterhoede, die door keeper Nick en verdediger Jelmer worden aangestuurd, staat vrij solide. Nick laat graag en duidelijk van zich horen, spoort zijn verdedigers aan en zet hen op de juiste plaatsen. Hierbij is Jelmer van groot belang, een rots in de branding zoals men dat noemt, onderschept, stapt in en houdt de linie zo gesloten mogelijk. Wat best een opgave is, doordat de jongere garde buitenspel nog wel eens wil opheffen. De jonge garde achterin zijn Stijn, Mathijs, Jurre en Niels, allemaal uit de JO11. Niels mag graag opkomen, zijn tegenstander dollen en meters maken. Ook Mathijs is een flankenflitser en heeft nog steeds zijn scherpe tackles als geheim wapen. Voor Jurre de schone taak om de spits van de tegenstander het leven onmogelijk te maken als voorstopper, met de rust die hij uitstraalt in combinatie met een betonnen blok in zijn been, gaat dit vaak goed. Verder staat Stijn nog steeds zijn mannetje, is niet bang voor zijn tegenstander en kan ook een prachtig blok zetten. Last but not least, Robin, een 2e jaars die samen met Jelmer de jonge honden in bedwang moet houden. Met een prachtige kalmte naar zijn medespelers, goede techniek en gedrevenheid, is hij van grote waarde achterin.
Op het middenveld zien wij met name drie jongens hier de dienst uitmaken, Sven, Marco en Jurgen. Voor deze heren de moeilijke taak om de verdediging met de aanval te linken, dit betekend meters maken om geen gaten te laten vallen en snel kunnen schakelen van voor naar achter. Voor routinier Sven is dit gesneden koek aan het worden lijkt het wel, hij mag graag aanvallen en op goal schieten, maar zijn verdedigende taken vergeet hij zelden of nooit. Aan de andere kant staat Jurgen, snel, wendbaar en voor elke tegenstander een plaag om tegen te houden. Dreiging gaat er altijd van uit als hij aan de bal komt.
In het centrale deel staat Marco, en misschien wel de spil van het team, bijna elke aanval gaat over Marco, die over een snelle handelingssnelheid beschikt en hiermee feilloos de voorwaartsen kan bedienen.
Deze voorwaartsen moeten de ballen van Marco en consorten dan weer in de goal van de tegenstander zien te krijgen, de statistieken laten zien dat dit tot nog toe vrij goed gaat. De vier voorhoedespelers zijn totaal verschillend, wat zorgt dat dit team van alle markten thuis is. Guillermo is de dribbelaar, de Romario, hij is snel, wendbaar en glad als een aal, tegenstanders die wat trager zijn, zullen een rotdag hebben tegen hem. De andere zijde wordt door Luc onveilig gemaakt, hij moet het van meters hebben en zijn tegenstander uitlopen. Naast een goede kapbeweging en nette voorzet kan hij zo de bal gevaarlijk voor het goal brengen. Daar staan twee lange spitsen, waarvan Twan veruit de langste is, misschien wel de langste spits van de competitie. Zijn sprints naar de goal zijn meer dan indrukwekkend en met zijn lengte is een kopduel een koud kunstje. Als laatste is er dan nog Kai, een moeilijk te beschrijven spits, misschien ook de reden dat hij lastig is voor zijn tegenstander. Hij is handig en sterk, laat zich ook regelmatig terugvallen op zoekt meer de zijkant op, waardoor hij gaten trekt voor zijn medespelers.
Twee mensen zijn nog niet genoemd hier, namelijk Teddy en Leon, voor dit team misschien wel de best denkbare leiders en trainer. Zij combineren gedrevenheid en rust op goede manier, zodat spelplezier maar ook zeker voetbaltalent zich kan ontwikkelen.
Na deze lofzang over de JO13-2, zal u misschien denken dat elke wedstrijd een prachtig schouwspel is, dit is ook zo. Maar niet altijd vanwege het schitterende voetbal, dit wisselt nog al wat af, maar vooral vanwege de heerlijke groepsdynamiek en interactie tussen spelers, staff en toeschouwers.
Mocht u eens tijd hebben, kom vooral eens kijken.
